Türkiye Film Araştırmalarında Yeni Yönelimler Konferansı XVIII “Sinema ve Sinema” 4-6 Mayıs 2017 Kadir Has Üniversitesi, İletişim Fakültesi

Sinematik temsil ve sınırları konusu sinemacılar ve kuramcılar arasında geçerliliğini hiçbir zaman yitirmeyen tartışma başlıklarından biri olmuştur. Bir yandan sinematik temsil ve temsil ettiği dünya arasında ontolojik bir bağ kurulmuş ve sinema dünyaya açılan saydam bir pencere olarak tanımlanmış, diğer yandan ise bu görüşe karşı çıkılmış ve izleyici ekranda seyrettiği dünyanın gerçekliğini sorgulamaya davet edilmiştir. Sinema izleyiciyi böyle bir sorgulamaya davet ederken, epik tiyatronun kullandığı anlatım tekniklerini ödünç almış, izleyicinin hikâye içinde kaybolmasını sağlayan ve bu nedenle anlatım araçlarının saklandığı ve görünmez kılındığı konvansiyonel stratejilerin altını oyarak, yaratım süreçlerini filmlerin içinde açık etmiştir. Kameranın varlığını ifşa etme ve ona bakarak konuşma, film içinde film yapısı, film içinde sinematik araçların gösterilmesi, metinlerin kendilerine ve başka metinlere referans vermesi gibi yollarla filmler izleyicilere maruz kaldıkları imgelerin ve seslerin kurmaca olduğunu hatırlatmış, böylelikle seyircinin metinle arasına eleştirel bir mesafe koyması beklenmiştir. Önceleri politik filmler ve “yeni sinemalar” tarafından ticari sinemaya alternatif bir estetik olarak işe koşulan ve eleştirel düşünceyi harekete geçirdiği savunulan bu tür (reflexive) anlatım stratejileri daha sonra ana-akım sinemalar tarafından da benimsenmiş, zamanla sinemanın kendisine dönmesinde, kendisini tetkik etmesinde önemli rol oynamıştır. 18. Türkiye Film Araştırmalarında Yeni Yönelimler Konferansı bu bağlamdan yola çıkarak Türkiye Sineması’nın kendisine ve başka sinemalara nasıl baktığını, filmlerin içinde farklı temsil geleneklerinin izlerinin nasıl sürüldüğü ve sorgulandığını tartışmaya açmayı hedefliyor. Türkiye Sineması yıllar içinde anlatım yapılarını, tiplerini, hikâye-anlatım kalıplarını ve temsil geleneklerini nasıl sorunsallaştırmıştır? “Yeni Türkiye Sineması” olarak tanımlanan 1990 sonrası sinema, kendini aynalayan anlatım stratejileri üzerinden Yeşilçam ile nasıl bir ilişki kurmaktadır? Politik sinemanın “zorunluluk” olarak tanımladığı “yaratım sürecinin filmlerin içinde açık edilme” prensibi ticari sinema, televizyon dizileri, hatta reklamlar tarafından hangi biçimlerde benimsenmekte ve izleyicinin deneyiminde ne gibi değişikliklere yol açmaktadır? Bildiriler için bu gibi sorular ve aşağıdaki konu başlıkları ve kavramlar yol gösterici olabilir. - Meta-Kurmaca, Film içinde Film, Film içinde Oyun - Sinema üzerine kurmaca filmler ve belgeseller - Kendini aynalayan, özdüşünümsel (self-reflexive), özgönderimsel anlatım stratejileri - Metinlerarasılık - Yapıbozumcu anlatım teknikleri, Parodi, Mise-en-abyme - Postmodernizm ve sinema - Çağdaş Türkiye Sineması ve Yeşilçam - Yeşilçam ve televizyon dizileri - Sinefili ve özdüşünümsel filmler Konferansa bireysel sunumla başvurmak isteyenlerin 300 kelimeyle sınırlı bildiri özetlerini ve en fazla 100 kelimeden oluşacak özgeçmişlerini, panel ile başvurmak isteyenlerin ise her bir sunum için hazırlanmış bildiri özetlerini, panelistlerin özgeçmişlerini ve paneli tanımlayan 200 kelimelik bir açıklama metnini 3 Şubat 2017 tarihine kadar info@tfayy.org adresine göndermeleri rica olunur. Sadece yabancı filmlere değinen bildiri özetleri değerlendirmeye alınmayacaktır. Program Kurulu Murat Akser (Ulster Üniversitesi) Savaş Arslan (Bahçeşehir Üniversitesi) Deniz Bayrakdar (Kadir Has Üniversitesi) Melis Behlil (Kadir Has Üniversitesi) Bülent Diken (Kadir Has Üniversitesi) Ahmet Gürata (Bilkent Üniversitesi) Serpil Kırel (Marmara Üniversitesi Düzenleme Komitesi Esin Paça Cengiz (Kadir Has Üniversitesi) Elif Akçalı (Kadir Has Üniversitesi) Defne Tüzün (Kadir Has Üniversitesi) Uğur Korkut (Kadir Has Üniversitesi) Selin Yağcı (Kadir Has Üniversitesi)